Op hoogbegaafheid (of begaafd zijn) heerst een groot taboe.
Er wordt direct gedacht, dat is iemand met een hoog IQ. Iemand die zich hoger plaatst.

Hoogbegaafd zijn heeft niets met dat hoge IQ te maken. Het IQ kan hoog zijn maar dat hoeft niet.
Er zijn ook hoogbegaafde mensen die dyslexie hebben. Of heel onzeker zijn.

Hoogbegaafd betekent dat het kind anders in elkaar zit. Het functioneert op een andere manier.
Het heeft overeenkomsten met hoogsensitiviteit, een hoogbegaafd kind is ook hoogsensitief. Andersom is dat niet per definitie zo. Er zijn meer hoogsensitieve kinderen dan hoogbegaafde kinderen. Of begaafd, zoals ze ook genoemd worden.

Anders functioneren daar gaat het om. Hoogbegaafde kinderen zitten complex in elkaar. Met complex wordt bedoeld, er gebeurt heel veel in het kind, veel tegenstrijdigheden. En het kind maakt het vaak heel moeilijk voor zichzelf.

Deze kinderen leggen de lat heel hoog.
Zijn vaak slim. Hebben situaties vaak sneller door. Kunnen goed het overzicht zien in een ruimte waar zij binnenkomen. Leggen snel verbanden. Zijn vaak een paar stappen vooruit op iemand die niet hoogbegaafd/begaafd is.
Ze kijken op een andere manier het leven in. Dat is niet aangeleerd, dat is hun manier van functioneren.
Ze zijn gevoelig voor prikkels. Echter hebben ze ook prikkels nodig.
Ze hebben de behoefte om op deze manier te ervaren dat ze leven.
De drang om meer te kunnen en vooral ook heel goed te zijn in wat ze doen.
Als iets lukt dan hebben ze de neiging om juist de aandacht te leggen op dat wat misschien nog beter had gekund. In plaats van zichzelf een compliment te kunnen geven.
Hun gedachten zijn eerder negatief dan positief. Zeker naar zichzelf toe, maar ook naar de omgeving.
Aan hun omgeving stellen zij ook hoge eisen, die vaak onredelijk zijn.
Een hoofbegaafd kind kan niet begrijpen dat iemand anders niet ziet wat hij ziet, terwijl het voor het begaafde kind een vanzelfsprekendheid is. Daarmee voelt dit kind zich snel afgewezen. De buitenstaander en niet begrepen.

Hoogbegaafde kinderen zijn ook verslavingsgevoelig en vinden het moeilijk rust in zichzelf te vinden.
Terwijl ze de rust ook weer nodig hebben omdat ze prikkelgevoelig zijn vanuit hun hoogsensitiviteit.
Het leven van een hoogbegaafd kind voelt vaak als een inwendige achtbaan.
En als ouders, broer of zus, kan leven met hen heel vermoeiend en uitdagend zijn.

Hoogbegaafde kinderen willen vaak gelijk hebben en vinden het lastig zich in te leven in de kijk van iemand anders.
Niet omdat ze het niet willen. Ze begrijpen het gewoon niet. Ze begrijpen alleen hun eigen manier van functioneren en denken ook dat dat de enige manier is.
Uiteraard zijn hier ook uitzonderingen op.
Zij lopen wel heel vaak tegen teleurstellingen aan, omdat ze hoge verwachtingen neerleggen bij zichzelf of bij een ander die daar helemaal niet aan kan voldoen.

Hoogbegaafde kinderen worden vaak gediagnosticeerd met ADHD, terwijl deze kinderen ook juist heel rustig kunnen zijn. Echter borrelt er dan van binnen van alles wat er een keer op een bepaalde manier uitkomt.

Daarom is het belangrijk dat deze kinderen gezien worden en erkent. Dat zij zich kunnen of leren uiten.
Dat er goed geluisterd wordt naar hun zienswijze. Naar de gedachten die in hun omgaan.
En het heel mooi is om op een liefdevolle manier te laten ervaren dat er ook andere mensen zijn die weer op hun eigen manier functioneren.
Waardoor het hoogbegaafde kind zich minder afgewezen zal voelen.

Vaak zijn deze kinderen boos en willen ze ook niet leven.
Ze zetten zich af of gaan in de weerstand.
Het is juist heel mooi om hen op een andere manier te laten kijken. En ervaren dat het leven best leuk is. Als je het zelf minder ingewikkeld maakt.

Deze kinderen willen graag zijn zoals een ander. Het is belangrijk dat ze zichzelf leren accepteren. Dat ze naar hun eigen kwaliteiten kunnen kijken en leren om anders met hun hoogbegaafdheid om te aan.

Dat ze niet meer hun eigen innerlijke saboteur zijn en zichzelf niet meer afwijzen.
Deze kinderen denken heel vaak dat zij het slachtoffer zijn. Ten onrechte.